نوشته هایی از همه چیز و همه جا

مشهد از آن شهرهایی است که به هر سویش نگاه کنی جاذبه‌های تاریخی و مذهبی دیدنی خواهی یافت. در شهر مشهد، کم نیست مکان‌هایی که بازدید از آن بر هر توریست و به طور خاص گردشگر ایرانی واجب است. یکی از این مکان‌ها آرامگاه فردوسی در توس است. تاریخچه جالب و طولانی آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی سبب شده تا بازدید از این آرامگاه بدون شک از آن کارهایی باشد که باید در سفر به مشهد انجام دهیم. مجله گردشگری امروز می‌خواهد اندکی از زوایای این مقصد تاریخ گردی برایتان بگوید. پس با مجله دلتا همراه شوید.

آرامگاه فردوسی

در فاصله 20 کیلومتری شهر مشهد و در شهر توس، در باغی زیبا، مشابه جایگاه ابدی کوروش، آرامگاه فردوسی ساخته شده است. بنایی با الهام از معماری دوره هخامنشی. 900 متری است و از ستون، سنگ و کاشی با استفاده از عناصر تزیینی هخامنشی در ستون‌ها و سر ستون‌ها بنا شده است و بر روی 4 ضلع این آرامگاه نیز اشعاری از این شاعر حکیم نگاشته شده.

بنای اولیه این آرامگاه در روزگار فرمانروایی غازان خان، پادشاه ایلخانی ساخته شد. ساختمانی در محل دفن فردوسی. اما ساخت و ساز به پایان نرسید و بنا تا حدود نیمه سده هشتم هجری قمری به همان صورت رها شد.

عبیدالله خان ازبک در جریان یورش‌ها به خراسان به خاطر مخالفت با مذهب شیعه، دستور ویرانی آرامگاه فردوسی را صادر کرد. بارها این آرامگاه مورد مرمت و باز سازی قرار گرفت تا در نهایت با طرحی از کریم طاهرزاده بهزاد، با سقفی پلکانی و یک سنگ مرمر نفیس بر روی مقبره یک ایوان 40 متری که بنا را احاطه می‌کرد و سقف آن مزین به کاشی‌های معرق و مقرنس بود، بنا گشت. پس از 18 ماه تلاش برای افتتاح در جشن هزاره فردوسی در سال 1313 آماده شد.

هوشنگ سیحون بر پایه طرحی از کریم طاهرزاده این بنا را طراحی و بازسازی کرد. ساخت این آرامگاه در سال 1343 به دستور انجمن آثار ملی آغاز شد و در سال 1347 پایان یافت.

داخل آرامگاه فردوسی

با الهام از معماری اشکانی داخل آرامگاه فردوسی را ساختند.  20 ستون مرمری در پایین بنا و 8 ستون در بخش فوقانی قرار رفته است. درواقع آنجا همه چیز را از آرامگاه کوروش بزرگ در پاسارگاد را در ذهنتداعی می‌کند.

• سنگ قبر فردوسی
  سنگ قبر آرامگاه از جنس مرمر به ابعاد 1 در 1.5 متر و ارتفاع 0.5 متر در مرکز یک سکوی مرمری قرار داده شده و حاشیه تزیینی دارد. متنی با خط نستعلیق روی آن نوشته شده است.
  به نام خداوند جان و خرد. این مکان فرخنده، آرامگاه استاد گویندگان فارسی‌زبان و سراینده‌ داستان‌های ملی ایران، حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی است که سخنان او زنده‌کننده‌ کشور ایران و مزار او در دل مردم این سرزمین جاویدان است. تاریخ تولد: 329ق – تاریخ وفات: 411ق – بنای آرامگاه : 1353ق
• تالار
  یک تالار مربع شکل از جنس سنگ مرمر با تزیینات داخلی کاشی و گچ بری با چهار ستون بلند و دو سرستون بزرگ در چهارگوشه آن برای ارامگاه ساخته شده است. هر دیوار با یک جفت ستون مشابه ولی کوتاه تر دارد و تصویر مردی بالدار (فروهر) در بالای ضلع جنوبی بنای اصلی نیز به چشم می خورد.
• محوطه پلکانی
  این قسمت فضایی پلکانی و پوشیده از سنگ مرمر دارد که اتاقی روی آن قرار گرفته و تعداد زیادی از اشعار فردوسی روی دیوار آن حک شده است.