نوشته هایی از همه چیز و همه جا

نتیجه تحقیق آکسفورد: احتمال ابتلای دوباره به کرونا دستکم تا 6 ماه بسیار کم است

محققان برای این تحقیق در یک بازه 30 هفته‌ای (تقریباً 6 ماه) میزان آنتی بادی 12180 نفر از کادر درمانی بیمارستان‌های دانشگاه آکسفورد را به منظور شناسایی افرادی که قبلاً به کرونا مبتلا شده‌اند، اندازه گیری کردند. یافته‌های این تحقیق نشان داد که 89 نفر از 11052 نفر از کادر درمان که آنتی بادی کرونا را نداشتند به این بیماری مبتلا شده‌اند، ولی هیچ کدام از 1246 نفر دیگر که آنتی‌بادی در بدن آن‌ها ایجاد شده بود به کرونا مبتلا نشده‌اند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره احتمال ابتلای دوباره به کرونا خواهید خواند.

«David Eyre» از متخصصان دانشگاه آکسفورد می‌گوید: «این خبر بسیار امیدوارکننده است، چون حالا می‌توانیم با اطیمنان بگوییم که بهبودیافتگان کووید-19 حداقل در کوتاه مدت، دوباره به این بیماری مبتلا نمی‌شوند.» محققان می‌گویند عکس این قضیه نیز صادق است و آن دسته از کادر درمان که آنتی بادی ویروس کرونا را نداشتند، احتمال ابتلای دوباره به کرونا بیشتر بوده است.

محققان می‌گویند داده‌های این تحقیق به حدی نیست که بتوان با قاطعیت در مورد مصونیت بیش از 6 ماه پس از ابتلای اولیه سخن گفت. آنها اضافه می‌کنند که این تحقیق هنوز تمام نشده و برای آگاهی از مدت زمان دقیق‌تر مصونیت در برابر کرونا همچنان به جمع‌آوری داده‌ها ادامه خواهند داد.

«Katie Jeffery»، رییس بخش پیشگیری و کنترل بیماری‌های عفونی بیمارستان‌های دانشگاه آکسفورد گفت: «نتیجه این تحقیق بسیار جالب توجه است و نشان می‌دهد که یکبار مبتلا شدن به ویروس کرونا حداقل برای کوتاه مدت فرد را در برابر این بیماری مصون می‌کند. این خبر امیدوارکننده همزمان با خبر توسعه واکسن‌های بسیار مؤثر کرونا منتشر شده است.»

آنتی بادی ها پس از مبتلا شدن فرد به ویروس کرونا در بدن او ایجاد شده و مانع از ورود ویروس به سلول‌های دیگر و آسیب رسانی آنها به باقی سیستم ایمنی بدن می‌شوند.

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «قیمت هر دوز از واکسن کرونا فایزر، مدرنا و آکسفورد» را بخوانید.

کرگدن پشمالو در اواخر عصر یخبندان در کره زمین پراکنده بودند و پیش از انقراض مرموز آن‌ها در حدود 10 هزار سال قبل، قلمروی ناحیه وسیعی از اروپا تا کره جنوبی را در اختیار داشتند. پیش از این تصور می‌شد که شکار بیش از حد کرگدن پشمالو توسط انسان‌های نخستین در کنار بیماری و تغییرات آب و هوایی عامل کاهش شمار این حیوان در عصر یخبندان بوده است. اما محققان به تازگی دلیل دیگری برای کاهش و انقراض آنها یافته‌اند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این تحقیقات جدید می‌خوانید.

مطالعه روی مهره‌های گردن گونه‌های منقرض شده این جانور و مقایسه آن با مهره‌های گردنی کرگدن‌های امروزی نشان می‌دهد که مدارکی دال بر وجود نوعی وضعیت نادر در استخوان‌های مربوط به دوران پلیستوسن وجود دارد به این معنا که ناهنجاری‌های ایجاد شده به دلیل بارداری دشوار این جانور، در کاهش تعداد آنها نقش داشته است.

محققان مرکز تنوع زیستی Naturalis واقع در «لیدن» هلند استخوان‌های گرفته شده از موزه‌های آمریکایی و اروپایی را از نظر گونه‌های زنده و منقرض شده مورد بررسی و مطالعه قرار دادند. آن‌ها در خلال مطالعات خود، وجود مهره گردنی سرویکال را در بسیاری از کرگدن‌های منطقه دریای شمالی کشف کردند. این در حالی است که کرگدن‌های امروزی فاقد این ویژگی هستند.

به گفته محققان، این بدان معناست که جانوران منقرض شده تحت تأثیر این شرایط آسیب پذیر بوده‌اند. دانشمندان معتقدند که در کرگدن‌های امروزی، وجود چنین مهره‌ای به خودی خود آسیبی به جانور وارد نمی کند و اغلب با بارداری‌هایی در ارتباط است که تحت شرایط سخت و دشوار رخ می‌دهند.

مهره گردنی در مطالعات قبلی، در جانوران متعلق به اواخر دوران «پلیستوسن»، یکی از دوره‌های زمین‌شناسی از 2/5 میلیون سال پیش تا 10 هزار سال پیش، مشاهده شده بود و دانشمندان معتقدند که این ویژگی در درصد بالایی از ماموت‌های پشمالوی منقرض‌شده به چشم می‌خورده است. همین مساله، کنجکاوی محققان را برانگیخت تا کرگدن پشمالو را که گونه مشابه ماموت‌های پشمالو بودند و مانند آن‌ها در اواخر دوران پلیستوسن می‌زیستند و مرگ مشابهی داشتند، مورد مطالعه قرار دهند.

استخوان‌های کرگدن پشمالو از دریای شمال تا دلتای رودخانه در هلند غرق شده بودند. مطالعات دانشمندان نشان می‌دهد که در جمعیت کرگدن‌های پشمالو مشکلی وجود دارد. امروزه، کرگدن‌ها با تهدید شدیدی مواجه اند و برخی گونه‌ها در حال حاضر در معرض شدید کاهش جمعیت روبه رو هستند. در این میان، شواهد حاکی از آن است که کرگدن‌های سیاه غربی به طور کلی منقرض شده اند.

محققان، استخوان های امروزی را که در این تحقیقات مورد استفاده قرار گرفته اند از حداقل پنج دهه قبل جمع آوری کرده اند و امیدوارند که با این مطالعات بتوانند قبل از این که خیلی دیر شود، از خطری که جمعیت کرگدن‌ها را تهدید می کند، جلوگیری کنند.

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «چرا بعضی از گیاهان گوشت خوار شدند؟» را بخوانید.

سرطان سالانه جان افراد زیادی را در سراسر جهان می‌گیرد و پزشکان و دانشمندان به دنبال جلوگیری از چنین موضوعی هستند. در حالی که هنوز به درمان قطعی برای این بیماری دست پیدا نکرده‌ایم، محققان باور دارند که در رسیدن به این هدف، یک قدم بزرگ برداشته‌اند. پژوهشگران برای دستیابی به این هدف از سیستم ویرایش ژنوم CRISPR کمک گرفته‌اند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این پژوهش جدید درباره سلول های سرطانی خواهید خواند.

این ابزار جدید می‌تواند سرطان‌های کشنده را نابود کند. پژوهشگران برای این کار از «سیستم تحویل جدید مبتنی بر نانوذرات لیپید» استفاده کرده‌اند. این سیستم می‌تواند سلول های سرطانی را هدف قرار دهد و آن‌ها را به گونه‌ای نابود کنند که امیدی برای فعالیت دوباره آن‌ها وجود نداشته باشد. نحوه حمله این سیستم به سلول های سرطانی شگفت‌انگیز است.

دانشمندان از این نانوذرات برای ارسال پیام به CPISPR آنزیم «Cas9» استفاده می‌کنند. این آنزیم سلول های سرطانی را هدف قرار می‌دهد و مانند یک قیچی مولکولی DNA سلول را برش می‌دهد که باعث نابودی آن می‌شود.

محققان برای اثبات عملکرد سیستم خود، سرطان‌ تخمدان و «گلیوبلاستوما» را مورد بررسی قرار دادند. نرخ مرگ و میر در مبتلایان به این سرطان بسیار بالا است و سالانه جان افراد زیادی را می‌گیرند. دانشمندان این سرطان‌ها را با یک درمان با سیستم جدید CPISPR در موش‌ها هدف قرار دادند و نرخ بقای این حیوانات دو برابر شد.

یکی از نویسندگان این مقاله، پروفسور «دن پیر» اعلام کرده: «این اولین پژوهشی در جهان است که نشان می‌دهد سیستم ویرایش ژنوم CPISPR می‌تواند برای درمان سرطان در حیوانات زنده مورد استفاده قرار بگیرد. باید روی این موضوع تاکید کنم که با شیمی‌درمانی روبه‌رو نیستیم. بنابراین هیچ عوارض جانبی ندارد و سلول سرطانی که با این روش نابود می‌شود، دیگر هیچ وقت فعال نخواهد شد. قیچی مولکولی Cas9 با قطع DNA سلول سرطانی، آن را خنثی کرده و برای همیشه از تکثیر آن جلوگیری می‌کند.»

محققان می‌خواهند سرطان‌های دیگری را نیز با این روش مورد بررسی قرار دهند. آن‌ها می‌خواهند تاثیر این روش درمان روی سرطان‌هایی مانند سرطان خون را مشاهده کنند. اگر این آزمایش‌ها موفق ظاهر شوند، شاید در آینده از CRISPR برای درمان بسیاری از بیماری‌ها و حتی سرطان استفاده شود.

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «کشف ترکیب دارویی جدیدی برای مبارزه با سخت ترین سرطان ها» را بخوانید.

در سالهای اخیر، دانشمندان شواهدی از میزان قابل توجهی آب در سطح مریخ و زیر سطح آن کشف کرده‌اند. اما این فقط اندکی از سرگذشت آب در این همسایه‌ی سیاره‌ای زمین است. پژوهش‌هایی که ماه جاری در نشریه‌ی Nature Scientific Reports منتشر شده، نشان می‌دهد که سیلاب عظیم باستانی می‌تواند ویژگی‌های سطحی سیاره‌ سرخ و حتی آب‌وهوای آن را تغییر داده باشد. موضوعی که درک ما را از گذشته‌ مریخ بسیار دگرگون می‌کند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این تحقیقات جدید می‌خوانید.

دانشمندان دانشگاه کرنل و مؤسسه فناوری کالیفرنیا که این پژوهش را انجام داده‌اند گمان می‌کنند که یک سیلاب عظیم باستانی از برخورد شهاب‌سنگ به مریخ در حدود 4 میلیارد سال پیش آغاز شده است. طبق بیانیه‌ی این پژوهش، این برخورد می‌تواند گرمای کافی برای ذوب شدن مخازن یخی مریخ، آزاد شدن بخار آب جو و ایجاد ابرهای طوفانی سراسری را در سیاره ایجاد کرده باشد.

در این رویداد برخوردی عظیم، کربن دی‌اکسید و متان آزاد شد که ضمن ترکیب با بخار آب برای مدتی کوتاه، آب‌وهوایی گرم و مرطوب را در مریخ ایجاد کرده است. این امر منجر به ایجاد باران‌های سیل‌آسا در سراسر سیاره شده است.

تصاویر قبلی از عوارض موج‌مانند در سطح مریخ نشان می‌داد که این سیاره در گذشته سیلی فاجعه‌بار را تجربه کرده است. اما اکنون نتیجه نهایی طبق آنچه که دانشمندان با استفاده از داده‌های مریخ‌نورد کنجکاوی ناسا در پژوهش تازه شناسایی کردند، نشان می‌دهد که این سیلاب حدود 4 میلیارد سال پیش دهانه‌ی گیل مریخ را فراگرفته است. مریخ‌نورد کنجکاوی که هشتمین سال فعالیت خود را سپری کرده و هم‌اکنون در ارتفاعات «دهانه‌ی گیل» (Gale Crater) به کاوش مشغول است، در این خصوص داده‌های رسوبی مهمی تهیه کرده است.

این سیلاب عظیم سطح مریخ را به صورت موج‌هایی از سنگ و گردوغبار به طول 10 متر درآورده است. آب جاری در سطح مدت‌هاست که از میان رفته اما دانشمندان حدس می‌زنند که وقوع سیل نشان می‌دهد که این سیاره در آن زمان قابل سکونت بوده است.

«آلبرتو فیرن» (Alberto Fairén) یکی از نویسندگان پژوهش و متخصص نجوم از دانشگاه کرنل، در مقاله‌ی منتشر شده گفت: «اوایل مریخ از نظر زمین‌شناختی یک سیاره‌ی بسیار فعال بوده است. این سیاره شرایط لازم را برای حمایت از وجود آب مایع در سطح داشته است و روی زمین، جایی که آب وجود دارد، حیات وجود دارد.»

در حالی که این داده‌ها با استفاده از مریخ‌نورد کنجکاوی به‌دست آمده است، این کاوشگر چشم‌انتظار همتای دیگر خود، مریخ‌نورد پشتکار است که در ماه بهمن به سیاره‌ی سرخ می‌رسد و فضل تازه‌ای از کاوش‌ها را با استفاده از ابزارهای علمی جدید خود در مریخ آغاز می‌کند.

پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطلب «خشک شدن اقیانوس های مریخ با طوفان‌های ویران کننده» را بخوانید.